aramızada uçurumlar oluşmuş düşüyorum hissederek bile bile gidiyorum uçurumun kenarına bakıyorum bakıyorum hırçın dalgalar rüzgarın etkiyleyde kıyıya carpıyor.bir anda aşağı atlayasım geliyor .bir anda kendimi kontrol altına alıyorum . dur diyorum bu sefer akılım degil kabim yenik dustu. geri dönüyorum oturuyorum bilgisayarımın başına çürümeye devam ediyorum .
bir anda dalıyorum hayal alemine aşağı atlamışım yukarda cenhennemdeyim yanıyorum yanarken asağı bakıyorum arkamdan üzülenler , gülenler ve imam ...
anlıyorum ki ölmek boşuna imiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder